Piskelet.. Şiiri - Hüseyin Demircan

pes dedirtir sana yere yıkarken
şu felek bedeni kılmış iskelet
protez gerekir dişi sıkarsan
kaç para çeker ki iyi piskelet

şehrin egzosunu geride bırak
gayret ile yüklen altta pedala
tabiat bağrın da kaygıdan ırak
köye varmıyanı bence budala

o dala tırmanıp aşağıya sark
korkma hiç düşersem çömlek kırılır
orman arkasın da dere ile ark
müslüman yarası suyla sarılır

bir sokak ilerde keçi sürüsü
misafir nazarı bakar insana
galiba bu kentte fazla birisi
hınç duyar adeta besler kin sana

gel kenarı çök pınar başı otur
çıkar o donunu yıka olukta
oradan geçerse minibüs motur
anlat hayat öykün sen bir solukta

parçala edebiyat şiir oku
benzemek gerek bazen somonlara
çok bina giriş kat geliyor koku
zor yaşamak kentte dersin onlara

inan el öpüşle dudak aşınmaz
başına beladır evi kişinin
sat ucuz pahalı mevcut taşınmaz
kes prizle bağı tivii fişinin

o yeşil çayır da sallan yuvarlan
ve sevinç göz yaşı bağrına içir
bağını koparıp oda duvarlan
çık açık hava da geceyi geçir..