Pısırık İhtilal Şiiri - Aslı Özpolat

Kırılmanın sesi ölmektir belki
Ayna pusuludur sır taşımaktan ülkemde
Pısırık bir ihtilal gibi anlatıyorum dinle
Bir tek acımı ve gülünç yalnızlığımı getirdim sana
Çünkü güller kokmuyordu artık.
Tayyare ile geldim edebi karanlıktan
Eski saat kulede bulurum diye seni
Yoktun!
Ama gülümseyen su ve güneş
Anısı vardı duvarda hatıra diye yazmıştık onları
Şimdi sana gelmekteyim
Eski yırtık bir elbise gibi
Onarılmaya değil sana ağlamaya geldim.
Kov beni evimden, yuvamdan
Ama hep özle bekle
Çocukluk taşlarının koptuğu yerde