Pis Şiir. Şiiri - Özlem Saba

kusuyorum bu gece!
soktum parmağımı boğazımın düğümlenen yerlerine.
mütemadiyen kusuyorum bu gece…

içimden bir valiz çıkıyor,
bir sopa,
mavi bir etek,
zanaks,
içimden onlar çıkıyor,
sizler…

pişmanlıklarım,
geç kalmışlıklarım.
yaptıklarım,
yapamadıklarım,
annem çıkıyor içimden,
babam,
tüm erkek hazretleri,
kendimi terk edişlerim çıkıyor sonra.
öfkem,
acelem,
nefretlerim çıkıyor içimden,
abim çıkıyor mesela.
duyduğum yalanlar çıkıyor,
nefret ettiğim kahverengi koltuklar,
ayıplarım çıkıyor içimden,
günahlarım..
kustukça çoğalan acılarım,
içimde bir tek safra çıkana değin,
mütemadiyen kusuyorum.

bir tek sen çıkmıyorsun içimden!