Pis Çocuklar Ezildi Şiiri - Ekrem Acar

I

ben mantıklı bir adamım
hey! ...
bütün çokuncu ve
tekinci şahıslar
ilginç mantıklar kurarım
bayağı ve
delice kuşkularla
ilgisiz sorulara

II

bazen kaçarım şiirden

sıkıştırınca yaşamda hızlı adamlar
hızlı adımlarla sokaktan
tekrar dönerim yerime

“dön baba dönelim
cadılara gidelim”

III

baksana şeytan
akşam mı oldu söylesene
alevler yanıyor alnımın ortasında
iki kaşın iki gözüne
şüpheyi sen sattın bana
uykudayken annem
-yok sızlanmıyorum da
ah bir evden çıkabilsem-

IV

bir tek uğursuz kediyi
taktım ardıma-siyah-
o önüne kimi kattı
orası düşte-mavi-
kaç kattı zümrüt
kaç
kat
kedide
düş

sonra
ben
sokağa
düştüm
-...............................-
sokakta düş yok
-su yeşilli kahverengi-

V

(aşk’a)

tüm olanların
ortasında kuş var
senin kadar karışıktım
ne oldu da
gerisin geri ağladım
-bütün kuşlar
gizlice salınmış birer kuşkudur-

VI

botanik parkında
anka
ra kadar eski
tanrıların
yüzleri kırışmış artık
dün gördüm
derenin (de) boyu
uzamış da
dibe vurmuş olduğu gibi dere
dup...dup...dup...dup...

VII

kandan kafeslerinde arsızca sırıtan
sokak lambaları kentin şıkır şıkır
yaralı parmağı tuza bas
nesneleri yeniden tanırsın
-bize aşk kurbağalı derede yaraşır-
dubi...dabi...dubi...dabi...dap

pis çocuklar ezildi
pis çocuklar ezildi