Pırpırım Şiiri - Nurcan Talay

Pırpırım, her gün yükselip
Yeşilin bağrından
Mavinin koynuna zıplardı
Yüreğinde sonsuz bir dünya
Ruhunda ise insansız özgürlükler barınırdı
Hep yükselirdi
Neşeli sesi ile yükseldikçe
Şenlendirirdi çatısı pamuktan evi
Yine günlerden bir gün
Ağzında bir gıdımlık öğünle umuda yol alırken
Parmaklı adımlar takılıverdi peşine
Kaçtıkça kovalandı
Umudunun kanadından vurulunca düştü
Oysa pırpırım mini minnacık bir kuştu

Nurcan Talay