Pırlanta Taşı Şiiri - Mehmet Kalyon

Kim ile girdik yarışa
Ben de şaşırdım bu işe
Kendini üç beş kuruşa
Satanlar hep adam olmuş

Yoksul yetimin aşını
Haram pırlanta taşını
Çalıp bölüşe bölüşe
Yutanlar hep adam olmuş

Çiçekleri yolduranlar
Torbalara dolduranlar
Ovaları susuz koyup
Beyaz gülü solduranlar

Arşa değerse bir gün mazlumun gözyaşı
Düğümlenir boğaza o pırlanta taşı
Gözlerinde büyüttüğü pembe düşü
Kor ile yüreğini dağlar bir gün

Zalimler ki halkına yazık eder
En büyük zülmü de kendine eder
Hesap günü ulu divanda neyler
Dil ile dileğini bağlar bir gün

İçkinin sarhoşluğu bir gündür
Mevki makam, mal-mülk
Şan şöhret sarhoşlarının hali nicedir
Sözü sarhoş edip saz ile ağlar bir gün