Pırlanta Şiiri - Kadir Ünlü

Geçmiştim dün gece sokağınızdan,
Karanlıktı gökyüzü,Ay doğmamıştı,
Işığın yanmıyordu,perden kapalı,
Meğer “Dolunay” sabaha kalmıştı,
Kaymıştı bir yıldız,Deniz’e doğru,
Hüzünlü duygularla,
Gözerim ıslandı,
Acıdı sol yanım,nedendir anlamadım,
Baktım ayna da,kanla dolmuştu,
Meğer gözüme “ Pırlanta “kaçmış,
Yalnız Kadın eş bulmuş,
Hayal meyal minik bir el,
Kaybolurken ufukta,veda ediyor,
Parlayarak parmağı,Kadir’e el sallıyor,
Yüklemiş dengini,Ankara,
İzmir’e taşınıyor,
Sildim kanlı yaşlarımı,
Çıkardım pırlantayı,
Hayalet gelinden,
Bana hatıra kaldı,
Bilemedi sevilen,bir gün o na gelmeyi,
Zor da olsa Kadir bilir,
O na Mutluluklar dilemeyi.