Pirim, atam!
Geride kalan son varlığım,
Sevgisinden içmeye doyamadığım,
Gölgesinde yaşamaya kanamadığım.
Hayatın ağır yükünü omuzlarında taşıdı yıllar yılı.
Nice yıkıcı fırtınalar gördü, sarsılıp da yıkılmadı.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta