Öfkeyle pişmanlıklarımın peşinden gittim,
Bozuldu sonunda sıkıntılı sessizliğim,
Gönlümün yağmurları hüzünlü,
Ordularım düşümden damlayan hüznün..
Gözlerimi yumdum,
Mektuplarım nefret dolu,
Gözlerim herşeyi ele veriyordu,
Yüzümde hiçbir ifade yoktu..
Yaşlı adam gibi sesim hafifledi,
Pirinç saplarının,
Kuzey rüzgârında eğilmeleri gibi,
Gözlerimde öfkeli pırıltı belirdi..
Kayıt Tarihi : 28.8.2021 12:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!