Pırıltılı düşler Şiiri - Fikret Çarkçı

Nerede umutları, heyecanım, inançlarım.
Koynumda beslediğim gelecek dolu yarınlar.
Su zerresinde gördüğüm aydınlık.
Mor çiçeklerin üstüne düşen çiğ tanesi.
Dolup – dolup taşan pınarlar,
İçtiğim su tasında ki aydınlık.
İnançla sıktığım avuçlarım,
Ve gülüş, haykırış.
Ve kem gözleri kıskandıran ateş.
Ve bedenimi ikiye bölen ben ve sevda.
Ve hepsi bir boşlukta girdaba kapılıp gitti...
Başımı dizlerimin arasına aldım bir şafak vakti.
Ve yıldızların köşesinde umutlar işte.
Su zerresinde, yağan yağmurda ve bir anlık isyanda
Köz düşmüş bağrıma tüm insanların insanlığıyla.
Çek git bu diyardan, çek git başka yerlere.
Olur olmadık güzelliklerle, çirkinliklerin yanına.
Ve tüm dünya baksın, bakakalsın ardından
Benim gençliğimle, benim gül kokulu özlemlerime.
Ne tuhaf değil mi?
Biten günün güzel anlar...
Ve yıldız- yıldız parlayan ışıltılı düşler.
Titrek bir çene ve yok olmaya yüz tutmuş ben...
Seslenip bağırmak,
Haykırmak, yırtınmak adeta.
Fırtına da uçup gitmek seslendiğim o diyarlara
Kanat çırpmadan...
Ateşin üstündeki is gibi yönelmek
Ve istemeden de olsa bulaşmak bir kenara.
Gül yapraklarını çoktan savurdu.
Tarlaların arasından, denizlerin mehtaplı seyrine.
Ve gönlüm bir kıyıya çarpıp kaldı
Yakamozların üstünde yüzerken geleceğe.