Pırıltılar Şiiri - Hüseyin Başaoğlu

Uzak pırıltılardı bizi kendine çeken
Sonsuz ışığı bulacağımızı varsaydık
Aldanırken pırıltıların albenisine
Göremedik çoğumuz denizi aldandık

Oysa denizdi o parıltıları gönderen
Mercanlardan sarayları düşlerken
Derinliğini anlayamadık denizin
ve kıyısındaki sığlığa bakıp kandık

Varlığımızın bile farkında olamadık
İsteklerimizin kölesiydik sadece
Hayat dediğimiz serâbın içinde
Onu süsleyen görünür kılan parıltılardık