Koca yanılmışların dağı,
Yanan kulelerinin doruklarında
soluyor son aydınlık.
Yalnız boşluk, yalnız çığ,
Sıkıntı ve acınma!
Bütün o aşk kırgını ozanlar
Gördüler bir yazda ağardığını
Güzelim karamsar krallıklarının.
Ah! Karlar acıma bilmiyor,
Ayaklarına kapanalım,
Donarak ölelim istiyor,
Bizler yaşamışke kumlarda.
Kayıt Tarihi : 4.6.2015 16:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!