Piraye Şiiri - Arzu Durmaz

Bana kim olduğumu sorma Piraye
Ne kimliğimi bilirim ne kütüğümü
Bazen kayboluveriyorum
Ne ismimi buluyorum ne cismimi
Bazen nasıl yaşadığımı unutuyor
Nasıl nefes aldığımı bile bilmiyorum
Bazen yağmur olup yağıyorum yere
Bazen dolu olup taşıp gidiyorum en diplere
Bazen bombalar olur patlarım
Bazen en yüksek kuleden aşağı atlarım
Bana nasıl yaşadığımı sorma Piraye
Ben kaç kere ölür dirilirim de
Kendi kendimi beyaz kefenlere sararım
Bana ismimi sorma Piraye
Ne çocukluğumu bilirim ne gençliğimi
Bazen haşere mahalle çocuğu olurum
Bazen evden kaçan asi ergen çocuğu
Kıskanç kocasından dayak yiyen iri gözlü kadın
Cehalete kurban giden bir kız çocuğu olurum
Bana nerede yaşadığımı sorma Piraye
Ne evim bellidir ne sığınağım
Bazen dağ başında yaşarım
Bazen kuytu bir sokağın ortasında
Kimsenin suçu yok aslında
Ben henüz çözemediğim kendimden kaçarım
Bana dostun kimdir diye sorma Piraye
Ne dostum vardır ne yoldaşım
Bir kedim var bir köpeğim
Pek anlamazlar beni ama
Bir tek derdimi onlar dinler
Bir tek onlardır derttaşım
Bugün buradan gidiyorum Piraye
Eğer bir gün soracak olurlarsa
Nerede olduğumu merak etmesinler
Peşimden ne ağlayıp ne de vah vah etsinler
Bir gün elbet doğacak güneşi beklesinler