Bizim Mahzuni’miz vardı bir zaman;
Özü, Hacı Bektaş Pir yolundaydı.
Mangal yüreğinde bir ince duman;
Közü, Hacı Bektaş Pir yolundaydı.
Mazlumun, yoksulun sadık yâriydi
Yüreği aşkından yangın yeriydi.
Muhabbet ehliydi, gönül eriydi;
Sözü, Hacı Bektaş Pir yolundaydı.
Hoşgörü duyacak yeri bilirdi
Hikmeti; emekten, haktan belirdi.
Muhabbet cemine koşar gelirdi;
İzi, Hacı Bektaş Pir yolundaydı.
Türküsünde sevgi, barış işlerdi;
Zalimleri sazı ile fişlerdi.
Herkesi bir gören toplum düşlerdi;
Gözü, Hacı Bektaş Pir yolundaydı.
Cennet olmalıydı O’nun ülkesi,
Hep bunu yazardı âdil ilkesi.
Çıkarcıdan gayri sevdi herkesi;
Tezi, Hacı Bektaş Pir yolundaydı.
Kocaman deryadan değil litrelik,
Bir damla, diyordu bana katrelik.
Sekiz yıl önceydi, sekiz metrelik;
Bezi, Hacı Bektaş Pir yolundaydı.
Dinim sevgi diyen dile inandım,
Bindebir’im yanmış küle inandım,
Derdinden sızlanan tele inandım;
Sazı, Hacı Bektaş Pir yolundaydı.
23.04.2010
Not: 15-16 Mayıs 2010 tarihinde Hacı Bektaş Veli Kültür Derneği ve OZAN-DER işbirliği ile Âşık Mahzuni’nin anısına düzenlenen Anma Programı ve Şiir Yarışmasında Hece Vezni dalında 3. lük ödülüne layık görüldü.
Ozan BindebirKayıt Tarihi : 13.5.2010 17:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygılar
Üstat seninde eline,yüreğine,kalemine sağlık.Tam puan
TÜM YORUMLAR (20)