Pir Seyyidim pir Şiiri - Muammer Yalçın

Kime yorulduysan hayat yolunda
Bağrında yanardı har SEYYİDİM har
Kime vurulduysan yoktu kolunda
Arayıp dururdun yar SEYYİDİM yar

Sana deli demiş o değersizler
Durup düşünürüm yüreğim sızlar
Sahip çıkamayan biz hayırsızlar
Şimdi hatırladık gör SEYYİDİM gör

Bir oda yapmıştın ahşap camekân
Yıktılar çevrede şöhret nam iken
En sonunda kaldın birde namekan
Çöllerde dolaştın hür SEYYİDİM hür

Niyazi mısriden içmiştin bade
Elini vermişti ihramcı zade
Yüreğin parlardı aydan ziyade
Yüzüne düşmüştü nur SEYYİDİM nur

Yar deyip yanardın vardın katına
Bir eğer vur şimdi Arap atına
Yeğeninde yelesinden tutuna
Cennete yukarı sür SEYYİDİM sür

Şu yalan dünyanın malı bahane
Sattığın kilimle halı bahane
Sevdiğin güzelin şalı bahane
Can dostun ALLAH dı bir SEYYİDİM bir

Resule yar derdin yârdir inşallah
Açda yaraların sardır inşallah
Yakınında evin vardır inşallah
Mihmansız hanene gir SEYYİDİM gir

Sende gaflet asla uyanamazdı
Uyurken gözlerin dayanamazdı
Senin bütün işin gece namazdı
Nakşibendigilden pir SEYYİDİM pir

Yalçınım der fazla gerek yok söze
Hak vaki olanda ne dersin bize
Bir mahşer gününde gelsek göz göze
Yüzüne bakmamız ar SEYYİDİM ar