Pir-i Şah Şiiri - Mehmet Şahin 4

eski cennet cehennem dediğin
ve hayata isim diye verdiğin
kah şeytan avuçlarımda
kah bir karanfil tomurcuğu

ve aşk denen o ihanet varya
ömrümün yediği demir yumruğu

her taraf kaynıyor deli dolu
her yanda vesikalı vesikasız orospu
her birinde meziyet ayrı ayrı

koynumdan kaçan hepsinin pir-i şahı
Özünde huyu aynı tıynetten,kendi mirası

gülller,ah sarı karanfil,güller
ben seni kaybettim ya Rab seni
seni kaybeden neyi bulurda güler

yollar sefil can sefil ebedi
güllerin pınarı uzattım ellerimi

usandım ucuz yalanlardan tiksindim
şimdi yüzüme gülenler gidiyor yavaş yavaş
onlara bilmeden sırtımı döneceğim

hepsinin beyninde bir kanlı savaş
hançerin tadını sırtımla seveceğim

kaç yüz idi unuttum ben sayısını
hangi dilde bilmem kaç bin sefalet
kim kaçırdı kurbanın boyun tahtasını

tartılacak şimdi tonlarca satılmış et
çağdaş koyacaklar orospunun yaftasını

kendi ayakları üzerinde duracak ya
kaç bin ağızda bilmem kaç bin salya
kimisi gönüllü gider kimisi cahil ya

ayıltırlar güzelim uyu sen hep uyu
ayılmaz ama bizim pir-i şah orospu