Pir-i Müştak Şiiri - Aşık Şahı Kebir

Gözümden gönlüme akan,
Sen misin Pir-i Sultanım.
Özümden sözüme kalan,
Sen misin Pir-i Sultanım.

Uyandığımda gördüğüm,
Gönlü gönlüme ördüğüm,
Viran eyleyen kördüğüm,
Sen misin Pir-i Sultanım.

Ya gördüğüm bütün yüzler,
Bir gör barışa tüm küsler.
Nur kokulu kızıl güller,
Sen misin Pir-i Sultanım.

Yüzün olmazlar oldurur.
Sözün solmazlar soldurur.
Kimsede olmayan gurur,
Sen misin Pir-i Sultanım.

Güler yüzümü ağlatan,
Dinmiş korumu çağlatan,
Saçım sakalım ağartan,
Sen misin Pir-i Sultanım.

Aşk odununa yandıran,
Sevda yolunu kandıran,
Misali melek andıran,
Sen misin Pir-i Sultanım.

Gittin, yüreğim dağladın.
Belki birkaç gün ağladın.
Hezimet kokan kanadın,
Sen misin Pir-i Sultanım.

Hak sırrın vakıf olmayan,
Yolun yoluna koymayan,
Nardan yüreği solmayan,
Sen misin Pir-i Sultanım.

Ardın sıra yürek pare.
Yanmaz gayrı gözde hare.
Gönlümüzdeki bu sare,
Sen misin Pir-i Sultanım.

Şah-ı Kebir elin çekti.
Eteğin bulunmaz etti.
Firak eyleyen hazreti,
Sen misin Pir-i Sultanım.

Âşık Şah-ı Kebir