Pır Deli Gönül Şiiri - Bahattin Karagöz

Çok dertler yükledin narin kafana
Dayanamaz oldun kendi cefana
Güzel unutulmaz, kim çirkef ana?
Olsaydın ya adil mir deli gönül! ...

Küpüne zarardı o keskin sirken
Çoğalttın yarayı bin ettin birken
Ben seni nasılsa sustu bilirken
Yeniden çıkarma hır deli gönül.

Bir düşün başına her bir geleni
Bazen yoldaş ettin yoldan çeleni
Nefretin, hürmetin, sevgin aleni,
Nerede bıraktın sır deli gönül? ..

Desinler saç sakal, kılını yolun.
Sen kendi kendine traşlan, yolun.
Şimdi bir meçhule çıkacak yolun
Sıkıysa kirişi kır deli gönül.

Bu kadar serzeniş sert oldu sana.
Çark-ı Felek ne gün mert oldu sana?
Kafesten çıkmak mı dert oldu sana?
Uçarsın kuş gibi pır deli gönül.