Pir Şiiri - İsmet Anik

Diz kırdım dergahına, hoş geldin balam dedi.
Meyve sundum namına, daha bunlar ham dedi.
Olgunlaşır mı dedim, çilesiz sanmam dedi ?
Müsademi istedim, yok! seni salmam dedi.

Ateş yaktı ilk önce,ısınmamı istedi
Yandığımı görünce ağlamalısın dedi
Göz yaşlarım düşünce Pir'den ferman bekledi
Aşk ile yanmayınca ateşten almam dedi

Yürek çırpındı közde yandıkça cana geldi
Can ateşte köz dizde başım dumana geldi
Kıvılcım gördü gözde sıra canana geldi
Dedim canan yok bizde yoksa! çıkartmam dedi

Dil söyler kulak duymaz aza aza feryadım
Sağım soluma uymaz paramparça dağıldım
Pir'im beni toplamaz böyle kalırım sandım
Kemale erer ermez orda bırakmam dedi

Ateş de ateş söndü ham meyve oldu dedi
Önce halime güldü sonra meyve istedi
Olgunlaştığımı gördü nush'u azık eyledi
Tekrar yoluma sürdü daha yoğurmam dedi

Önce gönlünle konuş sonra dilden dökülsün
Bir de aklına danış kelamın mana bulsun
Dilden gönüle varış aşk ile kolay olsun
Pir gönlüme taht kurmuş daha karışmam dedi