Sensiz ufkun kaçıncı akşamındayım bugün
Bir şehir kadar uzaksın bana
Bir nefes kadar yakın
Bilmem sensizliğin kaçıncı günü
Sayamadım inan...
Boğuşurken her an yokluğunla
Dünyaya geldigim anda,
Senin sıcaklığını duydum anne,
Bu hiç bitmeyen bir sevda
Ben her üzüldüğümde;
Saçlarımda senin mukaddes ellerini buldum anne.
Bir lokma ekmeye ortak olanlardan,
Garibi ezip savuranlardan,
Yetimi sırtından vuranlardan
Saltanatlık kurup padişah olan
Kullardan bezmişim.
Sonbahardan kalma bir hüzün akşamı;
Gözyaşları pınar olmuş akmakta
Belki de ilk defa bu kadar hüzünlü ağlamakta
Bi çare gönüller boş.
Akşamın seriliginde hava bir hoş
İşte böyle bir zaman;
Bir hikaye daha bitti.
Bitmeyesi ömrümden...
Bir yaprak kımıldadı uzak diyarlarda
Bir damla gözyaşı indi yanaklara
Yandı bir çift resim
Bir sevda daha bitti.
Yaşamak;
Tutkulu sevdalar kadar hoş bazen
Kelebeğin kozadan çıkması kadar
Saf, temiz, el değmemiş...
Ve vatan savunmak kadar
Onurludur bazen
Gidiyorum anne,
Güvercinler gibi...
Kanatlarının aıtından uçup gidiyorum.
Bana verdigin ne varsa?
Yüreğime sadık bir dost gibi sarıp,
Hayalini aklıma mıh gibi çakıp gidiyorum.
İçimde yeri dolmayan bir boşluk var.
Bir yerlerde bir şeyim kayıp sanki
Çöreklenmiş beynime bir hayal
Kemiriyor bütün benliğimi
Unutturuyor seni bana...
sonsuza dek
bir topak çığlıksın boğazımda
seni yazdım çizdim kuytu karanlıklarda
birkaç damla gözyaşıydı gördüğün giderken;
ya görmediğin
hiç bitmedi kışım
Yıllar geçecek...
Yıllar geçecek...
Ömrümün baharından
Sensiz geçecek ömrüm
Ve birgün kapanacak göz kapaklarım
Gelecek çalacak kapımı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!