Ey kurban olduğum yavrumun yavrusu!
Gecikmiş baharımın taze çiçeği,
Umut çağlayanlarımın Pınar'ı
Daha birkaç günlüksün sen.
Kâh uyuyor, kâh uyanıyorsun.
Daha demin emdin halbuki,
Yine mi süt istiyorsun?
Ağlamaların, ıkınmaların,
Uykuların, dalmaların,
Apansız uykudan uyanmaların,
Uykunda gülmelerin çok hoş be...
Altını ıslatmak mı,
Gaz çıkartmak mı,
Aşırı ilgiden sıkılmak mı derdin? ...
Ah yavrumun yavrusu!
Allah uzun ömürler versin.
Daha çok günler göreceksin,
Çok şeyler bileceksin.
Gamı, çilesi, neşesi, eğlencesi çekiyor insanı yeryüzüne! ?
Yani dünya tam biz insanlara göre...
Ama her şeyden önce;
Işıltılı bir koruyucu meleğin var bu dünyada.
Ve sen ona sadece ANNE diyeceksin...
24.12.2007 / DİYARBAKIR
Yılmaz TürkyılmazKayıt Tarihi : 30.1.2008 17:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dede olmanın tadı olmalı...
TÜM YORUMLAR (2)