Pınar gibi durusun akan giden yüreğimde
Işık saçar durursun sakin akan nehirlerde
Nevsim’de açan sabahımsın tan yeri gibi
Al bayrak gibi kırmızı alev gibi yakansın
Rahmetsin sen tanıdığım en güzel şeysin..
Pamuk kozası gibi açansın Çukurova’da
Irgat oldu bu eller senin pamuk tenine
Nefer olur kurumuş çatlayan dudaklarına
Aldatmaz bir kez olsun kanayan yüreğini
Resmeyler zihnine masum buğulu gözlerini..
Yaz: Mehmet Ali Tuna
18/10/2009
Kayıt Tarihi : 26.10.2009 13:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Ali Tuna](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/10/26/pinar-bugulu-gozler.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!