Bir tünel...
Kalabalık...
Yürüyorum ve oda ne! Seni görüyorum, binlerce yıldızın içinde kendini belli eden kutup yıldızı gibi parlıyorsun...
Güzel saçlım bana bakıp hemen kafanı çeviriyorsun ve yoluna devam ediyorsun. Yanında biri var; ama kim olduğunu bilmiyorum. Ben ise yalnızım...
Kaçıp gidiyorsun uzaklara, bilemediklerime...
Bir oda...
İçinde sadece sen ve ben...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta