Pınar abla Şiiri - Hüseyin Demircan

okurken içimi bir hüzün kaplar
ne güzel yazarsın sen pınar abla
kurşun döktür biri iğneler saplar
değmemiş nazarsın sen pınar abla

çınarı dilimiz akar pınarı
gölgende serinler göçer konarı
her sabah kurnadan şiir sunarı
emeği pazarsın sen pınar abla

şiirde ustasın zirvesi sarpsın
okurum içime biraz su serpsin
balmısın mubarek şu nimet çarpsın
petekten sızarsın sen pınar abla

insanın doğru düz olmalı özü
sedan ile inler bazı gökyüzü
kimseden çekinmez korur öksüzü
haksıza kızarsın sen pınar abla

nazarın filozof bakar halime
bilgi yüküsün ad çıkar alime
asla boyun bükmez gaddar zalime
mezarın kazarsın sen pınar abla

bağırlar çokları volkan lavdalar
gün boyu aşk için dize avdalar
çiçeğisin coşkun şiir sevdalar
baharda tozarsın sen pınar abla

yetişir bu millet çektiği çile
meydana tezgahın kurmuşlar hile
becerin var senin kalemin ile
oyunu bozarsın sen pınar abla