Pınar Şiiri - Rifat Kurtoğlu

Suyun şu ellerde en güzel suydu,
Seni bu hallere kim nasıl koydu?
Gelenden geçenden nazar mı değdi?

Çağıl çağıl çağlayışın nerede?
Şimdi mahzun boynun buruk burada.

Muradıydın görülmedik gün idin,
Çörtenlerin çağlar iken şen idin,
İlk aşkımın şahidi de sen idin,

Ey sırdaşım şahadetin nerede?
Şimdi böyle suskun kaldın burada.

Oluğunda cıbıl cıbıl çimerdim,
Gömülürdüm sularına tomardım,
Ibrığınan üç beş dönüm dönerdim,

Cömert idin bekletmezdin sırada,
Ayağına hasret kalmış derede.

Yunağında pılı pırtı yunurdu,
Senden içen abu hayat sanırdı
Kim derdi ki suyun selin kururdu,

Güldür güldür akan suyun nerede?
Şimdi böyle garip kaldın burada.

Benim gibi gönlün dünün yasında,
Çul ıslardık tokaçınan taşında,
Hatırlar yaşanırdı başında.

Senden sonra ne var şimdi sırada?
Çatlak oluk kuru lüle yapın kalmış geride.

KURTOĞLU’MA dönmüş pınar işlerin,
Baykuşlara mesken olmuş taşların,
Hüzün dolu baharların kışların,

Şen şadıman eski günler nerede?
İkimiz de terk edildik burada.

1994