Pimin işin Şiiri - Akın Akça

Geçmişi tiril;
Tiril tiril bir varlık, ve yokluk.
Buhranında cehenneminde kazan dairesinin
Kendisi beş çay kaşığı
Cennet desturu toz karaşeker uzanan
Ve kar tutmuş kışlık kırlar düştü;
Fethin güneşin muhafaza yapraklarda, bahara.
Kin güden bir kil gördüm
-yığma, oluşmuş birikinti,
düzeysiz, ırak akıldan ve sinirli-
Ama her şey ortaya çıkamaz orda
Meyillerinden sıyrılıp.
'Ne yapıyorsun burda? ' diye sormaz mı..
Ne yapacağız ki olmazsak burda,
Maksat ne yaptığını bilmek.
'..Bak, bunu soran
Sen de varsın burda,
Ama her ne kadar
Aynı yapraklar üstünde
Deli fişek, dönen duran
Kabına sığmayan rakseden
Hüzme damlacıkları olsak da,
Paylaştığımız başka
Da bir şey yoktur seninle.'
Kimi Mars'ta, orda burda
Ve rüyalarında belki görür canavarlar;
Kimi de danseder her ne varsa
Ya da hayal kurar
Gerçekleştirmek için
Gördüğü, dokunduğu gerçek
Bir huzur ortamında.

Kapıdan geçerken
Açtığın tüller uçuşuyor,
-dağın zirvesinde Uzak Ufuklar'da
oda gibi dört duvarlıkta
‘karlı zirvelerden tropikal yankısına geçkin’ geçit-
İçerideki bazı makinaların saldığı
Rüzgardan gelen o hava.
Üstüne giyindiklerin de ya’dır ya tiril tiril
Bunla oluşsun kafanda muamma,
Çaksın beyninde bir şimşek,
Diril! deli fişek.