zaman her acıttığında bizi
çıkarırdık yüzümüzdeki maskeleri
yüzleşirdik,aynaya bakıp gerçeklerimizle
gözlerimizden akardı damla damla acı tanecikleri
çektiğimiz çilemiydi bizi yaşlı kılan
yoksa geçen seneler mi
sen bana bir baktın
ben öldüm
ve bir daha göremiceğimi sanmadım
o öldürücü bakışları
görürüm sandım her defasında
ama göremedim bi kaç zamandır
çok aradım ama bulamadım
sen bana bir daha baksaydın
ben bir daha ölürdüm
ölümü bile bile kaçırmazdım bakışlarımı gözlerinden
adını koyamadığım yaralar kanatıyor beni
yarın tam bir sene
üçyüzaltmış beş koca gün geçmiş olcak
ve ben bi senedir bu sevdadayım
ve ben sensiz
varlığından habersiz
kokun hala odamın bir yerlerinde
ve ben özledim
sensiz geçen her günde
ben sana bir adım attım
sen bir adım uzaklaştın
ve ben her gün aynı kaldım
eskidende yazardım sana derste
aynen böyle
ansızın ve gizli gizli
kimse görsün istemezdim
kimse bilmesin isterdim
mutluluğumu sakladığım gibi
hüznümü saklıyorum şimdi de
ve filmler değişti
ne iyi adam kaldı
ne de aşık kız
artık filmlerde kötü hayat gibi
duygular çalınmış sanki
ve kaldık baş başa
boş bir şarap şişesi
ve bir şehir kadar yanlız ben
milyonların arasında tek başıma
ne acımı bilen var
nede bilmesine izin verdiğim biri
kimse bilemez zaten
anlatılmaz yaşanır acı dediğin
bu yüzden hiç kimse bilemez
ve milyonların arasında bir ben
koca bir şehir gibi yanlız sakin ve suskun
pili bitmiş oyuncak bebek gibi
sesim çıkmıyor artık
canım ne kadar yanarsa
ben o kadar susuyorum.
Kayıt Tarihi : 12.10.2009 14:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!