Piknikler Şiiri - Ali Nurcan

Piknikler başladı, şenlikler arttı
Bu hâl hayra alâmet değil dostlar
Görkemli gösterişler prim yaptı
Bu hâl hayra alâmet değil dostlar

Paralar verilip şarkıcı gelse
Oyun oynayıp şarkılar söylese
Bir gömlek, kravat, takım elbise
Bunlar kalkınmaya yetmiyor dostlar

Boşa gidiyor harcanan paralar
Sıfır cipler, son model arabalar
Size hoş, garibe dert bu havalar
Bu gerçek, kusura bakmayın dostlar

Her sene kurultay yapılır, lâkin;
İlçemin nüfusû yine altı bin
Vilâyet oluyor ilçesi elin
Korkarım ilçem, belde olur dostlar

Gelin gücümüzü birleştirelim
Fabrikalar açıp, mal üretelim
Başka yolu var mı kaderi yenmenin
Var ise söyleyin ne olur dostlar

İnsan hayalini görür düşlerde
Çıkarından ödün, vermez bağışta
Kimi rant, kimi de şöhret peşinde
Hayaller hebâ olur-biter dostlar

Kongreler, kurultaylar yapılır
Dilekler dillerde söylenip kalır
Boşa giden şu emeğe yazıktır
Beni bağışlayın ne olur dostlar

İlçeme gelince içim yanıyor
Hemşehrim gurbette iş arıyor
Bizim iş verenler işe almıyor
El ele hoş, bize hor bakar dostlar

Davul zurna çalsın oynat gençleri
Böyle işler iş değil, öteberi
Bir iş yeri aç imalat sanayi
Garibinde bir işi olsun dostlar

Tuzu kuru olanlar hep ön safta
Nerede bir etkinlik var orada
Köfteler, şişler, uçuşur havada
Biri gider biri gelir ah, dostlar

Vur patlasın, çal oynasın arkadaş
Nâm olsun, kâr olmasın, duysun dağ-taş
Bu görüş ileri, bu görüş çağdaş
Bize de gericilik kaldı dostlar

Hani bir fidân diktik yıllarca önce
Bakım yaptık suladık senelerce
Kimi sağa, kimi sola çekince
O da bize meyve, vermedi dostlar

Devlet hastanesi bitmeden durdu
Üç saat çeker, vilâyetim Ordu
Söyliye söyliye ağzım kurudu
Söyleyecek artık ne kaldı dostlar

Bu fakir, dünyadan göçüp gitmeden
Destiyi kırmadan suyu dökmeden
İlçesinde bir sanayi görmeden
Ölürsem gözüm açık gider dostlar

Ali Nurcan der; benim doğrularım,
Diken olur, eğrilere batarım
Elimde cevher müşteri ararım
Ne yapsam bir türlü satamam dostlar