Piknik 6 Seyra Şiiri - İbrahim Çelikli

motor gürültüsü içinde bağırarak konuşan,
hatta türkü söyleyenler
ve elini suya daldırmak isteyenler
üç taşı sacayağı yapıp
bir dığan “domatiz gavıracan
üsdüne yımırta gıracan
melemen yesin boklu kebab yeme(ye) cekler”
acıkınca “ne gediyo”muş

“-Çakır İmine’nin Tahir adet etti melemeni
ünverste de okuyokan Angara’dan geldiydi
neydiyomuşuyuz,
ne goyomuşuyuz,
nası ğonuşuyomuşuyuz, yazdı-cızdı ğetdi
Allah var, ne yalan söyleyen biz bilmezdik
domatize yımırta gırılıp yenil(e) ceni”
“-emme de ha”
“-bek ğözel oluyo”muş

“-gı aba madem enkini etdin bamnesini,
badılcanını da do(ğ) ra da
endeki türlü ossun
yımırtayınan ben zalata edeyin,
üsdüne de çökelek ekelim
herkeş bi cingen aşı yesin
Ümmet-i Müslüman
pıransa çomacına talim etmesin”
“-hincikinner bö(y) le seviyo”muş

“gayrak taşın üstünde
ataşa verdiler çıtıraklı çalıyı
orta yeri nassı duman gapladı gıı,
alaf dersen dam boyu,
Sadıllah ataşın üsdünden atllatdı
cümbür-cömat çoluk-çocu(ğu)
cimlasdik oluyomuş,

közleri eşeleyip
gızgın daşa balıkları
temizlemeden bile yatırdılar
üsdüne köz hüğdüler,
alaçiğ demeden
ıccık sonura gapışdılar
guyru(ğu) nun yandan
derisini dutup galdırıvırıyon çıkla et,
gılçık-mılçık, hakgetire
üsdüne de
Mıdık Musanın bağdan goruk şırası,
büber, domatiz, sovan
barnaklarımızı yalaya yalaya yedik
çığrış-bağrış seyralık etdik.”
valla bek eyi oluyomuş