Piknik 2 Bostan Şiiri - İbrahim Çelikli

kestirme eski Taşyol’da sürçülüverecek gibi
her adımında kayıp-düşmesine ramak kalmış
eşeğin nalları altında ezilen yoldaki çiğillerin sesi
arada bir dik yamaçlarda yankılanadurur
erken kalkılıp yol alınmış
yola koyulunmuş

kalabalıklaşır yol giderek
ve sen kendi başınasındır artık
eşeğin arkasında,
elinde söğüt dalından deynek
umutla barışık
kuyruğu yukarı kalkık köpek
kah ileride
kah yoldan çıkmış
kah geride kalıp yetişme telaşında
burnu neredeyse yere sürtecek
koşmakta,
arka ayağını kaldırmış,
neredeyse devrilecek
illa her taşa,
her çalıya siğecek
hazır, bir fırsat bulmuş,

birileri kelek tarlasına dönmüş
hışır toplamaya
kökenine saklanmış
olgunlaşmaya yüztutmuş birkaç kelek
iki tavşan dişinden kurtulmuş
bir-kaç kişi arasında
başka birileri üzerine
söz konusu kişilerin hoşuna gitmeyecek
bir yarenlik tutturulmuş

tatar arabasıyla sebzeliklere
bizden önce varanlar
elleriyle dokunmadan kökene
bostan yolmuşlar
“-elle dokanıldı mı acır”mış
“-başını kesip birbirine sürterek
acı südünü alsan da
fayda etmez,
mideyi yakar”mış
birilerinin içini burkmuş