Pijamalı Deniz Feneri

Yine başını cama dayamıştı Ömer
Ahşap ve her yanından rüzgar giren
eski evlerinin camına
Karşıdaki mendireğin ucundaki fenerdeydi gözü
Babası gelecekti
Ömer´e annesi yıllar önce öyle söylemişti.
Hani balıkçı teknesiyle denize açılan babası.
Işığın vurduğu her balıkçıyı o sanmıştı
Baba kelimesinin yazılmasını ilkokula başladığı
bu yıl öğrenmişti.
Baba yazın,demişti öğretmeni,
O “Babam Yok” yazmıştı.
Yıllardır camın arkasında babasının dönmesini bekliyordu
Bir gün dayak bile yemişti annesinden
Ama dayağı kendi yediği halde
annesinin niye ağladığını hala çözememişti.
Çok da güzeldi feneri
Deseni pijama deseni gibiydi
Uzaktan konuşurdu onunla
Sen bilirsin “Babam ne zaman gelecek” diye sorardı.
Yine beklediği bir akşam
Yorgunluk çökmüştü üzerine
Son kez bakıp yatacaktı fenere
Ama fener yoktu
Korktu bir anda
Fenerin yerinde pijamalı bir adam duruyordu
Dikkatli baktı, babasıydı o
Resimlerinden tanıdığı babası
Koşup sarılmak istedi babasına
Ama içeri giren soğuk rüzgarla uyandı