Gidişim öyle kolay olmadı.
Vicdanımla titrerken ruhum,
Alev aldı tüm umutlarım.
Sen bir yarın kenarında
Son bir umut beklerken
Küllerim savruldu,hayallerine
Gittim.
Ama pişman değilim.
Gidişim birden olmadı.
Usul usul çekildi kanım
Önce zehrime kendim alıştım.
Saçtım etrafa senli hatalarımı
Sen toplarken bütün anılarını
Ben sensizliğe gittim.
Yine de pişman değilim.
Gidişim, tesadüf olmadı.
Dualarımla gömdüm yarınlarımı
Güç istedim her nefeste
Avuçlarım acınla doldu beş vakit
Sen kendini avuturken
Ben doğru bildiğime gittim.
Hiç pişman değilim.
Gidişim planlı da olmadı
Rüzgarlara bıraktım geleceğimi
Rüzgarı veren de beni Yaradan
Hesap sormadan kadere
Gittim, gidebildiğim yere
Hala pişman değilim.
Ben gittim.
Ya da
Ben “Gittim.” sanıyordum.
Oysa sen gitmişsin bu rüyadan
Ben istediğim için belki.
Git.
Şikayetim yok.
Ama gitmeyen bir şeyler var belli ki
Hala şiir yazıyor
Ve yazdırıyorsam…
Biz çoktan gittik birbirimizden de
Bizden kalanlara doymadık anlaşılan.
Ben senden gideli vicdanım rahat
Artık daha derin nefeslerim.
Ama…
Sen bu bahçeden gideli
Kaç yaprak savruldu rüzgarında
kim bilir
Sana dair tüm renkleri nadasa bıraktım
bir gün gerekir
Şimdi bu kuru toprakta, yalnız bir iğde
savrulmada
Ne hüzünler topladım kuruttuğum ağaçtan
sesim çıkmadı
Ne fırtınalar gördük beraber, benim kanadım kırık
o yine sağlam
Ben geçmişimle kesip attım sanmıştım sizi bahçemden
Meğer budamışım her mevsim hiç bilmeden
Şimdi dalları bir sarmaşık oldu etrafımda
Hem de en zehirlisinden.
Artık sıra benimdir
Sen sarmaşık ol, dolaş ayaklarıma
Ben her adımda düşeyim yaş olup yanaklarına.
Kayıt Tarihi : 22.12.2008 12:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!