Pierre Loti Şiiri - Alper Tunga KARAKOÇ

Her şeye herkese kızdığım bir gece
Bir ağacın altında ağlıyordum
Tütün kokuyordu ellerim
Bilsemde bu kokuyu sevmediğini
Tüm benliğimi sarmıştı hayalin

Acılara şahit olmuş bu koca çınarın altında
Seni düşünmekten özlemekten yorgundum
Uyumak istiyordum birazcık seninle uyumak
Dualar ederek yıldızımı soluksuz seyrederken
Kapandı gözlerim derya ya daldım ansızın,
,
Elinde bir kılıçla Albay Pier Loti’yi gördüm
Çok sinirliydi onu böyle okumamıştım
Hani bu adam duygusaldı bu sinirde ne
Demekten kendimi alamadığım vakit
Ne yaptığı sanıyorsun sen diye bağırmaya başladı,

Çok şaşırmıştım hiç bir şey anlayamadım
Konuşmak istedim sus konuşma takip et dedi
Gözlerime inanamıyordum müthiş bir tepede

Yaşadıklarını yavaşça anlatmaya başladı
Fransızlar tarafından nasıl afaroz edildiğini
Çok sevdiği Aziya’desini,uğruna yazdığı romanı
Farkettim benden saklasada dolmuştu gözleri
O an bir çay söyledi teşekkür ederim sevmem
Nazikçe kahve dedi onuda sevmem deyince
Emir veriyorum dedi kaşlarını çatarak,

Bir denizci den emir aldırıyor du bu aşk bana
Emrederseniz dedim sessizce boynu bükük
Üzülme al gel onu buraya dediğinde
İmkansiz siz onu tanımıyorsunuz gelmez dedim
Askerlikte yabancı olduğum bıyıklarının altından güldü
Sen dağlara sevdalı yiğit öz gönlünü anlat kendini
Sol memenin altındaki sese kulak ver dediğinde
Bu rüya ile umutlarım bir kez daha hortladı...

Alper Karakoç