Pi & art Şiiri - Zeynep Beşen

Öyle ,durduğun yerden
Hayatin anlamsizliğını bozuyorsun
Bu kafi.
Hem Aşkin yanin da
Acı artik çok klişe ,
Ve bu yalan haber tüm mecralar da
Zamanlar da manşet olmaktan kendini alamamış ne trajik .
Bilirsin,yalanın canı hiç çıkmaz ,
Tüm gerçeğe rağmen,
"Dur,bu arada biraz gülelim. "
Hem dinlenmiş oluruz yAn yAna .
Evet,ne diyordum?
Nerde kalmıştım?
Dur, hatirladim .
İste sen öyle durduğun yerde ,
Geldin ve hayatımın anlamsizliğını bozdun.
Bu bulmak değil ;
Sen yeni bir şey oluşturdun.
Bilemiyorum işte
Seni sevmenin tadını bulamıyorum başka şeylerde.
Ne sÖzler de
Ne sEsler de
Ne de gaydiri gubbak bu dünyada.
Seni sevmeye başlayinca
Anladim ki
Aşk yara açan bir sey değil!
Üzen kahreden
Veyahut korkan utanan
Kaçan kovalayan hiç degil ,
Bilakis dünya tozunu alıp atti  üstümden.
Yillarca kendimi oyalamişim
Aşkı hep başka nefeslerden okuyup
Onu sorgusuz yargilamişim.
Bir leyla olmaktan Allah'a sığınırım
Mecnun kalmaktan sığındığım gibi.
Zambakların  intihari süslü olur
Gururu cebin de
Susuzluğu diline vurur .
Zora koyana aşk dendiği sürece
Bu yalanin ipin de durulduğu iklimde .
Ruhların narsistligi the  walking dead gibi ,
Deri altlarin da diri duruyor ,
Bir ısırığa da luzum yok ki ,
Bu hastalık tüm ruhlara sözlerden ,
Gözlerden davranişlardan bulaşır.
Ay'ın karanlık yüzünden midir nedir?
Itibar edesim gelmiyor ,
Dünya tarlasına.
İçim istemiyor
Senden dışında hiç bir şey .
Burada (dünya) dikkat dağınıklığı yaparak
Geldin ve öyle bir an'da.
Hayatımın anlamsizliğını bozdun.
Ne diyeyim
Ne anlatayim
Sayeniz de (aşk ve sen)
Bu dünyadan gelip  geçen bir neşe oldum,
Ikinize de teşekkür ederim,
Mutlu bir cümle kildiniz beni .
Dilin de keşkeşi olmayan
Bir an dahi pişmanlık eksenine tutulmayan .
Yanmayan
Ağrımaya
Yara almayan ve tutmayanim .

İyi ki geldin
Hoş gelenim .

Mutlu ,içi içine sığmayan
Sevgiyi hücrelerine kadar hisseden
Güveni dna'larina kadar ilerleyenim
Ben dünyadan Alacağımı aldim
Bulacağımı buldum ,
Kızarmış peynirim
Tatli su kaynağım.
öyle bir an'da iyi ki geldin
Bulaştın, renk verdin
Hayatımın anlamsizliğını bozdun
Ne diyeyim?
Teşekkür ederim!
Hayatin tadını ruhuna/dudaklarına borçluyum .