Pi Şiiri - Zeynep Beşen

Seni düşünüyorum
İkimizi düşünüyorum
Uzanmışız otların üzerine
Masmavi göğü seyrediyoruz
Bulutlari bir şeye benzetmeye başlıyoruz
Hava güzel
Toprak sıcak
Rüzgar serin
Sana dönüyorum
Seni izliyorum
Bu dünyanın en harika an'i demek
Bunu biliyor olmanin keyfini çıkarıyorum.
Arada bir rüzgar estikçe otlar yüzüne değiyor
Elinle onları seviyorsun
Bembeyaz bulutlar bir bir gitmeye devam ediyor ,
Bir şeylere benzeyerek .
Ben seni izliyorum
Sen göğü
Ellerim seviyor ,sen de gezinmeyi
Saçlarına dokunmayi
Alnindan başlayrak burnuna inmeyi
Dudaklarin da dinlenmeyi
Çeneni kavramayi
Boynuna dokunmayi
Göğsünde durmayi .
Konuşmanın gereksizliğini
Bırakıyoruz bir yerde
Ağaçların rüzgarla  kavuşmasını dinliyoruz,
Toprağın ve
Kurumuş otların kokusu
Arada bir burnumuza geliyor
Bir kuş diğerine sesleniyor
Duymak tuhaflaşıyor bir an
Kelimelerin gereksizliğini anlıyoruz
Zaman kendini ikindiye atiyor usulca
Ve ben seni seyrediyorum
Dunya da yok böyle bir tat
Bunu ruhum da hissediyorum.
Söylesene;
Başlayan  burada bitermi?