Phoenix Şiiri - Nilgün Erdoğan

Sevgilim
tutup şu kalbimi bazen
sıkmak geçiyor içimden.
Ve açıp içini bir gün
çıkarmak içinde zincire bağlanmış aklımı.

Sevgilim
ah sevgilim
sıla nere, gurbet nere diye diye
geçtiğim yollar,
şehirler, kasabalar
hep yokluğunu söylediler bana.
Durmadan uzayan ıssız yollarda
karanlığında gecenin
ve sevdanın,
yıldızlarla konuştum.
Seni söylediler
seni anlattılar.

Sevgilim
içinden geçtiğim yangınlar
döner mi bir gün bir cennet bahçesine?
İbrahim değilim ki, yakmasın beni deli ateş!

Sevgilim
bu ateş söndüğünde
ve yanıp bittiğimde ben
topla küllerimi kalbine dök.
Ve parmaklarında kalan gözyaşlarımı serp üzerine ki
tozu kalkmasın acıların.
Bu garip aşkın hatırası yüreğinde dursun
ben küllerimle bile severken seni....