… Ph seviyesi düşük bir zemindeyiz
Fil omzuna benziyor, kaygan…
Sivrisineklere kan ısmarlayan hayvani bir
Sarhoşluk yayılıyor damarlarıma.
Yıldızlar devriliyor, rengârenk saçlarından
İnanmak istemiyorum, şah çekişine…
Yenilmek ve yanılmak nedir öğreniyoruz
Kavminin kovduğu kaygılı bir köpekten
Yorulmayı öğreniyoruz, tipiye tutunarak.
Şehrin soğuğunda çatlayan dudaklarını
Avucuma sıkıştırıp, üflüyorsun tükürükten bozma
mutluluk iksirini.
İki taştan bir kale yapan çocuk maharetiyle..
… Soruyorum:
Hangi yılın Şubat’ıydı, en kısa?
Ömrüme orantısını bile yapmıştın,
Doksan dokuz başlarında.
Çıplakken konuşmayan bir kuş adı söyle bana
İnsana benziyor olabilir belki
Ağzında akşamı getirir yavrularına
Sesinde ki tipiyle birlikte.
Kayıt Tarihi : 6.8.2007 17:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sokak asidik.
Çocuklar yerden yüksek oynuyor.
Biz çocuk değiliz, büyüdük.
Omzumuz genişledi; büyüdük.
Bu yüzdendir fillerin omuzlara benzeyişi. Yükseldikçe yerden,
Tamam: güvenli: bazik.
Şimdi sendeliyoruz!
Yukarıya-aşağıya. O sularda ve bu sularda.
İşte böyle eriyoruz..
Ve çocuklar tuz-la-buz oynuyor sokaklarda..
Espiriydi. Çalışman çok güzel. Tebrikler.
TÜM YORUMLAR (5)