Pezevenk Şiiri - Ahmet Arslan Hadimi

Edebi adabı bilirim hani
Üç-beş cümle ile olmam yabani
Çok kızdım hıncımı alayım yani
Hakaretlerine alçak pezevenk

Bir pezevenk tanır elbet dengini
Kadehiyle belli eder rengini
Çukurlarda yatar, sever engini
Arı namusu yok alçak pezevenk

Gözü görmez ama, ben körüm demez
Nane durur iken, helali yemez
İftira atmadan rahat edemez
Kimseye insanlık koymaz pezevenk

Kendini tanımaz, sayar nimetten
Hiç haberi olmaz değer kıymetten
İsa’dan, Musa’dan, ol Muhammet’ten
Bî haber şerefsiz alçak pezevenk

Putları dururken hakka sarılmaz
Bin bir mel’anetle, nefse darılmaz
Yerin dibine bat, desem yarılmaz
Orda bile huzur bulmaz pezevenk

Aydından sayarsan Ebucehl deden
On numara fazla sana bu beden
Müslümana saldır, dini bilmeden
Kara cahil, yobaz, bağnaz pezevenk

Kutsalıma tutup saldırırsın ya
İnsansın şerefsiz, insansın güya
Huzur vermeyecek batacak dünya
Ne yapsan, ne etsen alçak pezevenk

Âleme rahmettir, Şanlı Önderim
Kitabım Kur’an’dır, din, İslam derim
Buna saldıranı, bilmem niderim
Kendine gel, düşün, adi pezevenk

Hakkınızı helal edin gardaşlar
Dinime laf atmış soysuz yoldaşlar
Kalemim kin kustu be arkadaşlar
Haddini bil dedim alçak pezevenk

Ahmet Hadimiyim, oh! ! rahatladım
Edepte-adapta, sınır atladım
Sabır-sabır dedim, bu gün patladım
Müslüman laf bilmez sandın pezevenk
140416