Peymane-i Muhabbet Şiiri - Türkan Duru

Gel de bütün yollar
Aynı noktada son bulsun.

Sen,
Gelme desem de gel.
Ben,
Düş de olsa düşerim
Dokunma desen de tadarım
Dudağının kenarındaki Zehr-i İkram’ı.
Bilsem ki gönlüm kırılacak
Bilsem ki acıtacak
Bilsem ki seheri olmayacak
Karşımda otur bir dem
Gözünü dik gözüme
Düşümde de olsa
Peymane-i muhabbetle
Yudumlarım aşkın şarabını.
Bende vuslat ki bazı gece
Sen gel bir kere
Otur hicranı düşünme
Avuçlarımda peymaneye sığdı gece
Mabedmiş yıktığım de
Meyhane deme gel,
Mest olduğumuz yere
Kokunu kilitledim
Kilidini açmaya gel.
Meşk ile uzatma yolları
Aşkı tatmaya gel…
Kuru ekmekle ziyafet olmaz deme
Dünyalara değişmem,
Dilimde teninin tuzu
Dudağından dudağıma “bade-i mey” kaldı…