Meyden ile Eyke’ye peygamber olmuştu; Şuayb
Ataları gibi, kavmi de yapmıştı ona büyük ayıp
Her şeye rağmen, yine de o çıkmıştı; sahip
Tebliğini devam ettirdi, Mikail’in oğlu Şuayb
Meyden halkı, hırsızlık yapıp, işliyordu cinayet
Eyke sahte ticaretteydi; yoktu vicdan, inayet
İki şehir azıtınca, beklenen azap geldi nihayet
İnananları yanına aldı; uzaklaşıp gitti; Şuayb
Şuayb’in kavmi buydu; kendini beğenmiş kasıntı
Diz üstü çökmüştü Medyen; vurunca o sarsıntı
Eyke silinmişti; gökten yağınca ateşten akıntı
Rabbin azabını dinletemedi; kavmine elçi Şuayb
Kayıt Tarihi : 11.4.2022 01:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!