Peygamberin Müjdesi İstanbul*

Seni anlatmamı istediler,
Seni yazmamı.
Bilmem nasıl anlatırım,nasıl başlarım.
Yedi tepe,dört iklim,
Geçmişi sır,geçilişi derin,
Seyri çamlıcadan serin,
Boğaz ve mavi marmara.
Açıklarda ise adalar
Bir tutkudur belki bende
Heybelide yaptığım kahvaltı her pazar.
Aşklarımın şahidir kız kulesi
Ve tüm aşklarımın üstündedir istanbul sevgisi.
Yıllanmışlığım vardır bu şehri cennette
Ve anılarım ve acılarım.
Elden değil bendendir,
Yardan değil yerdendir tüm kalışlarım.

Seni anlatmamı istediler,seni yazmamı.
Sen istanbulsun,
Tutkusun,
Yoğunsun,
Yorgunsun,
Anlatılmaz yaşanırsın.
Üstatlar anlatmış seni
Söz düşermi bize seni yazmaya
Kelimeler yetmezki seni anlatmaya.
İstanbulu dinliyorum demiş bir garip orhan veli,
O şiir üstüne nasıl anlatayım ben seni.

Seni anlatmamı istediler,seni yazmamı.
Geçmişi sır,geçilişi derin,
Seyri çamlıcadan serin.
Öyleki bir başkadır istanbul sevgisi,
İstanbul bize fatihin hediyesi,
Bu büyük mukaddes şehir
Peygamberin müjdesi.