Peygamberimizin şeytanla konuşması

İbn Abbas (r.a.) anlatıyor:
Şahit olup not tutuyor.

Peygamber bir gün Mescid-i Nebî’den çıkarken,
Kapıda kör şeytanla karşılaştı dışarıya bakarken.

Giderken birden durdu,
Peygamber ona sordu:

Seni buraya getiren sebep nedir?diye ekledi,
Şeytan ise:Beni buraya Allah gönderdi. dedi.

Efendimiz:“Niçin?” diye sorunca şu karşılığı verdi:
İstediğin soruyu bana sorman için deyip içeri girdi.

Rasûlullah ona namaz kılana niye kin güdüyorsun dedi,
Ey mel’ûn,ümmeti cemaatten niye men ediyorsun?dedi.

İblis önce başını eğdi,
Sonra şöyle cevap verdi:

Ya Muhammed ümmetin namaz için evden çıkınca,
Abdest alıp,ümmetin ile üzerine Besmele çekince.

Beni sanki ateşli bir humma tutuyor bu beni açmıyor,
Onlar camiden dağılmadıkça bu hastalığım geçmiyor.

Peki ümmetimi ilim ve duâdan niye alıkoyuyorsun?
Onların aklını dağıtıp niye meşguliyet buluyorsun?

Çünkü onlar duaya başlayınca, bitirinceye kadar sanki, Benim gözlerim kör,kulaklarım ise sağır oluyor inan ki.

Ümmetimi Kuran okumaktan niye alıkoyuyorsun?
Sen bunun büyük günah olduğunu iyi biliyorsun.

Çünkü onlar Kuran okuduklarında ben yürüyorum,
Sanki ben kurşunun ateşte erimesi gibi eriyorum.

İnsanları kandırıp dünyada cihadı kötü sayıyorsun,
Sen benim Ümmetimi cihattan niye alıkoyuyorsun?

Onlar cihât için evlerinden çıkınca yüreğim darlanıyor,
Dönünceye kadar adeta benim iki ayağım bağlanıyor.

Hacc için çıktıklarında da sanki zincire vuruluyorum,
Sadaka verince başım parçalanıyor ben yoruluyorum.

(Aclûnî, Keşfu’l-hafâ, I, 537)