Peygamberimizin Merhameti

PEYGAMBERİN MERHAMETİ

Resulullah çıktı yola.
Karşılaştı çocuklarla.
Çocuklar hep oynuyordu.
Yalnız biri ağlıyordu.

Ne var yavrum diye sordu.
Dedi babam şehit oldu.
Evlenince benim annem.
Beyi beni evden kovdu.

Yoktur şimdi yiyeceğim.
Üşüyünce giyeceğim.
Kimsem yoktur işte benim.
Akşam nereye gideceğim.

Duydu resul bu sözleri.
Yaş ile doldu gözleri.
Ben olayım senin baban.
Ayşe olsun senin anan.

Ali olsun senin amcan.
Kardeşin Hüseyin Hasan.
Teyzende olsun Fatıma.
Şöyle gel kucağıma.

Aldı kucağına sevdi.
Sen ağlama yavrum dedi.
Ben yetim kalmış idim.
Senin gibi yanmış idim.

Sen ALLAH'ın resulusun.
Ümmetinin bir gülüsün.
Herkes dilerken nefsini.
Sen diledin ümmetini.

Aldı evine götürdü.
Giydirdi ve koku sürdü.
Birde karnını doyurdu.
Bağırarak hey diyordu.

Resulullah oldu babam.
Ayşe oldu benim anam.
Hasan, Hüseyin kardeşim.
Fatma teyzem, Ali amcam.

Peygamberin merhameti.
Şefaat diler ümmeti.
Af dile bize ALLAH'tan.
ALLAHIN çoktur merhameti.

Yazan:Mehmet TOK
Altınçağ Kasabası Dörtyol-HATAY