HUNEYN SAVAŞI
Peygamber Mekke’ye fethe giderken
Gideceği yeri söylememişti
Havazin’in halkı şüphe ederken
Belki üstümüze gelir demişti
Mekke fetholunca Havazin’liler
Sıra bizde deyip telaşlandılar
Uygun olur önce saldırsak eğer
Diyerek savaşa hazırlandılar
Taif ile diğer kabilelerden
Yirmi bin kişilik ordu toplandı
Lider Malik Bin Avf bunu fark eden
Son şansımız dedi herkes inandı
Çocuklar, kadınlar,mallar birlikte
Savaş alanına getirilmişti
Yok olunacaktı kaybedilmekle
Herkese böylece mesaj verildi
Peygamber alınca böyle haberi
Hazırlık yaparak orduyu toplar
Mekkeden çıkarıp yola askeri
On iki bin kişi toplam sayı var
Dört bin ensar vardı bin muhacirden
İki bin Mekkeli beş bin etraftan
Seksen müşrik ile ordu giderken
Onların gayesi pay ve meraktan
Muntazam yürünüp Huneyn’e geldi
Bu büyük kuvvetin morali düzgün
Bazısı kibirli yenilmez dedi
Resul bu sözleri duyunca üzgün
Müslüman savaşı imanla alır
Kuvvet gurur ile küçülüverir
Bunu unutanlar çaresiz kalır
İhmal insanlara musibet verir
Huneyn Mekke ile Taif arası
İniş, çıkış, geçit olan vadidir
Malik Bin Avf için fırsat orası
Pusuya yatarak beklemektedir
Resulullah gelir yoklama yapar
Orduda gururdan çekinmektedir
Öğütler verse de sonuçtan korkar
Sadakat bağlılık istemektedir
Halid Bin Velid’in komutasında
Öncü süvariler vadiye girer
Onların tetbirsiz davranmasında
Saldırıya uğrar şaşırır asker
Ani ve amansız saldırı ile
İlerleyen birlik bozguna uğrar
Geriye dönülüp kaçarken hele
Arkadaki ordu duruma şaşar
Peygamber hafife alman demişti
Gurur kuvvetleri hiçe indirir
Vadiye girerken öğüt vermişti
Olacak şeyleri bilir, bildirir
Sabahın alaca karanlığında
Yirmi yıllık sonuç elden gidiyor
Orada Resül var, Allah yanında
Ona inanıyor sabır ediyor
Peygamber arada kaldığı zaman
Sekiz cengaveri onu koruyor
Düşman askeriyle doludur alan
Çember yarmak için kılıç vuruyor
Mekke’li müşrikler bunu görünce
Sevinç duygusunu gizlemiyorlar
Aleyhteki durum devam edince
Onu öldürmeye yol deniyorlar
Resulullah gitti vadide sağa
Müslümanlar geldi onun yanına
Toplanan bu birlik kalktı atağa
Vuruşuyorlardı Allah adına
İşte şimdi ocak kızıştı diyor
Peygamber usulca eğilir yere
Bir avuç toprağı alıp atıyor
İslamı kaldırmak isteyenler
Çarpışma şiddetle devam ederken
Ali yarar geçer aralarını
Fedakarca Hak’ka teslimim derken
Öldürür onların sancaktarını
Bu durumu gören Müslüman coşar
İstekleri artar şevkle saldırır
Hepsi yalınkılıç düşmana koşar
Bu taarruz işte düşman kaçırır
Allah’ın yardımı etti tecelli
Sınadıktan sonra muzaffer etti
Gafletten gururdan arınsın hali
Diyerek bu savaş bunu öğretti
Kaçan düşmanları takip edin der
Müslümanlar gider arkalarından
Malik Bin Avf yüksek tepeden izler
Birlik sağlayamaz dağıldığından
Çok sayıda esir ganimet kalır
İslam ordusunda şehit vardır beş
Düşman ölüleri yetmiş kadardır
Bunlar inanmayan kokuşmuş bir leş
Düşman dağılarak değişik yönde
Taif, Batnı nahle, Evtas’a gitti
Müslüman askerler Evtas yönünde
Kaçanları buldu yeni harp etti
Bu muharebede Amr şehit oldu
Yerine kardeşi oldu komutan
Galibiyet ile savaş son buldu
Sırada var şimdi Taif’e kaçan
Alınan ganimet müsait anda
Savaş yapanlara dağıtılacak
Sahabenin biri kalır yanında
Muhafaza edip elde tutacak
O bölgenin şirkten temizlenmesi
Bu savaştan sonra mümkün olmuştur
Tevhidin kalplere sevdirilmesi
Yönünden sonucu değer bulmuştur
Niğmetullah UÇAR
Antalya
11.06.2007
Kayıt Tarihi : 15.9.2007 11:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!