Peygamberimiz 01 Cahiliyye devri

Niğmetullah Uçar
536

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Peygamberimiz 01 Cahiliyye devri

CAHİLİYYE DEVRİ

Hazreti İsa’dan sonraki devir
Müşrikler küfürde yuvarlanırdı
Cahiliyye haktan uzak demektir
Bilgisizlik diye tanımlanırdı

Cahiliyye devri hüküm sürerken
Kureyş puta tapıp içki içerken
Tafecilik yapıp kumar oynarken
Kötülükten çoğu yararlanırdı

Faizle karışmış alış verişler
Fuhuş yaygınlaşmış kıskanmaz eşler
Karı da koca da zinaya gider
Bu davranış normal karşılanırdı

Koca karısına emir verirdi
Birinden hamile kalsın isterdi
Doğan çocuk iyi olmalı derdi
Nesilde kalite, soy aranırdı

Üçle on kişilik gurup erkekler
Belli bir kadının evine gider
İlişkiden çocuk doğarsa eğer
Erkekler o evde tüm toplanırdı

Kadın içlerinden yalnız birini
Baba seçtim derdi istediğini
Serbest bırakırdı diğerlerini
Herkes bu olayı kural tanırdı

Bir kadın kapıya bir bayrak asar
Fuhuş yaptığını görenler anlar
Çocuğu olursa heyeti toplar
Heyet baba bulur onaylanırdı

Kadın değersizdi eşya gibiydi
Ölenin varisi bu benim derdi
Sahibi ilk önce sahiplenendi
Kadınlar hep böyle olur sanırdı

Bazı yiyeceği tek erkekler yer
Kadınlar rezildir baş eğik gezer
Babalar kızları toprağa gömer
Kızlarla ar namus hatırlanırdı

Ekini, hayvanı bütünden sayar
Allah’a putlara diye pay yapar
Allah’ın payını putlara katar
Putların hissesi hep kollanırdı

Deve beşincide erkek doğura
Sağılmaz binilmez olur bahira
Kulağı çentilir girmez ahıra
Bağımsız olarak hür dolanırdı

Dileği yerine gelse birinin
Puta bağışlanır canı devenin
Kendisinde kalır süt saibe’nin
Sırtına binilmez sıvazlanırdı

Koyun yavrusunun erkeği putun
Dişi yavrularsa olurdu onun
İkizin erkeği vasile dursun
Dişi hatırına bağışlanırdı

Bir erkek deveden on döl alınca
Sırtına binilmez ham sayılınca
Dokunulmaz olur bırakılınca
Onlarda merada sıralanırdı

Hep bağlı kaldılar adetlerine
Allaha yakınlık isteklerine
Beyt sahibi deyip kendilerine
Mekkeli olanlar gururlanırdı

Kureyşli herkesten üstün dediler
Diğer insanları hakir gördüler
Haremden çıkmayı istemediler
Asil olmak için çabalanırdı

Arafat’ta durmak dışa çıkmaktır
Halkla safda durmak onur kırmaktır
Onlarla yürümek zelil olmaktır
Müzdelife’de yer hazırlanırdı

Harem haricinden gelen herkese
Giymesi şart oldu farklı elbise
Tavafta giydiği giysi eskiyse
Çıkarıp atmayan tartaklanırdı

Ya asiller gibi giysi bulacak
Ya tavaf ederken durmalı çıplak
Kadının eteği kısa olacak
Dışardan gelenler çok zorlanırdı

Bu adetler sürdü resul’e kadar
A’raf ayetleri onu yasaklar
Çıplak tavaf ile bitti bidalar
O devirde insan karalanırdı

Cahiliyye devri böyle yaşandı
İnsanlık islamla huzura kandı
Asrı saadetle değer kazandı
Nebisiz rabbini nasıl tanırdı

Niğmetullah UÇAR
Antalya
01.02.2007

Niğmetullah Uçar
Kayıt Tarihi : 15.9.2007 11:57:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Niğmetullah Uçar