Peygamberim (sav) Şiiri - Yüksel Uca

Sen teşrif etmeden, her taraf koyu karanlık
Dalalete sapmış ve çok azmıştı insanlık
Şems gibi tulu ettin, her yer oldu aydınlık
Kışı yemyeşil bahar eyledin Peygamberim

Yerler kupkuru idi, esen rüzgâr zehirli
Gözler hasetle dolmuş, insanlar çok kibirli
Kalpler tefessüh etmiş, ruhlar büsbütün kirli
Kömürleri elmasa çevirdin Peygamberim

Sensin yaratılan en kâmil, en üstün mahlûk
Senin nefesin ile insanlık aldı soluk
Her tarafta her gün, kan akardı oluk oluk
Tüm vahşi adetleri yok ettin Peygamberim

Çok azimdir Allah’ın sana verdiği değer
Ey Resul-i Kibriya! Sen olmasaydın eğer
Ne melek ne cin ne de insan olmazmış meğer
Tüm âlemlere çekirdek oldun Peygamberim

İnsanlar zalim, gaddar, cahil, inat çok vahşi
O cehalet devrinin yoktur, benzeri, eşi
Sensin kâinatın sönmez manevi güneşi
Sonsuz nuru her yere götürdün Peygamberim

Müjdelemişti seni birçok Kâhin ve Rahip
Sana daima kol, kanat germişti Ebu Talip
Her zaman küfre, şirke ve zulme geldin galip
Huzuru, adaleti getirdin Peygamberim

Rabbin hazırlıyordu seni, ulvi davaya
Çoğu zaman giderdin nurlu Gar-ı Hira’ya
Hep tefekküre dalar, sığınırdın Mevla’ya
Tek başına orada kalırdın Peygamberim

Ümmi idin Hak idi senin mürebbin, hocan
Sen gelmeden âlemi sardı, büyük heyecan
Yoluna feda edildi evlat, servet ve can
Kalpleri bir bir teshir eyledin Peygamberim

Görenleri cezbetti, o nurani timsalin
Hiçbir güzel haslette yoktur tek bir emsalin
İstikamet üzredir, her fiilin, her halin
Rabbine en mükemmel bir kuldun
Peygamberim

Varlıkların en üstünü ve en ekmelisin
Kur’an-ı Kerim’in mücessem timsalisin
Yüce Hakk’ı hakkıyla tanıyan, seven sensin
Çok engin marifetin, şefkatin peygamberim

Tebliğ ettiğin İslam, en kâmil, en son dindi
Ezeli, ebedi ve son kitap sana indi
Sava nehri kurudu, bin yıllık ateş söndü
Her tarafı kapladı rahmetin Peygamberim

İnsanlık aradığı huzuru sende buldu
Mazlumun yaşı dindi, yetimin yüzü güldü
Kat kat buzlar eridi, yemyeşil bahar geldi
Kupkuru toprakları yeşerttin Peygamberim

Sanki Bedr-i Münir’dir, senin mübarek yüzün
Hazret-i Yusuf’ta da yoktur sendeki hüsün
Miraç’ta nice gaybi sırları gördü gözün
Mukaddes âlemleri seyrettin Peygamberim

Kalplerin mahbubusun, başlarımızın tacı
Sensin müzmin dertlerin en tesirli ilacı
Hep kolladın yetimi, kimsesizi, muhtacı
Güzel hasletleri sen öğrettin Peygamberim

Düşmanların pek çoktu, lakin rahat uyurdun
‘Benim Rabbim koruyor beni‘ diye buyurdun
Hakk’ın emirlerini dört bir yana duyurdun
Mekke’yi kan dökmeden fethettin Peygamberim

Tüm dünyaya üstat oldu yıldız sahabeler
Sayende hayat buldu yıkılmış viraneler
Nurlu, şifalı, tatlı ve emsalsiz meyveler
Çok kısa bir zamanda bitirdin Peygamberim

Müslümanlar etrafında oldu hep pervane
Huzurla, saadetle doldu her belde, hane
Mihrabın Mekke oldu, minberin de Medine
Bütün yeryüzü senin mescidin peygamberim

Çok düşkünsün, harissin titrersin ümmetine
Günahkârız, aciziz, muhtacız himmetine
Şefkati sonsuz Rabbim affetsin hürmetine
Senin en büyük derdin ümmetin Peygamberim

Kutlu tebliğin devam etti yirmi üç sene
Tüm insanlığı davet ettin mukaddes dine
Meyve verdi kalplere ektiğin her bir dane
İslam’ı herkese tebliğ ettin Peygamberim

Altmış üç yaşında göç ettin sonsuz âleme
Bütün ashabını gark ettin derin mateme
Mazluma kucak açtın, kefil oldun yetime
İsteyenlere hiç yok demedin peygamberim

Tanırdı seni, âşık idi sana her mevcut
Her zaman sana gölge eder idi bir bulut
Bu çok günahkâr, zelil Yüksel’in elinden tut
Bizlerden esirgeme himmetin Peygamberim