Peygamberim Şiiri - Hanife Duman

sevdamız oldun doldun yüreğimize
hasretimizsin efendim
canımızda can dilimizde duasın
sen bizim peygamberimiz
muhammet mustafasın
bir hurmayla doydun
aç kaldın karnına taş bağladın
hiç gülmedin hep ağladın
ümmetim ümmetim dedin
canını ortaya koydun
sen düşmanının bile aşkı oldun
bir dilim ekmeğini ikiye böldün
sen aşkımızsın görmesekte
hem yüreğizdesin hem kalbimizde
acımız yüreğizde seni çok özlesekde
nerdesin efendim nerde
dilimizdesin her an her yerde
çok özlüyoruz efendim
gelmeyeceğini bilsekte
hasretimiz biter belki
rüyalarımıza girsen
bir saniyede olsa seni görsek
miski amber kokunu
içimize çeksen
nerdesin sultanım
ağlamaktan yazadım
doymadım efendim
sana doyamadım
senn yoksunya
hiç mutlu olamadım