Peygamberim Şiiri - Muvahhid Müslüman

İbrahim’in soyu için yaptığı dua
Yeni değil, Adem’den beri aynı dava.
Ona düşen yalnızca vahyi duyurmak
Kötülüğü yasaklayıp, iyiliği buyurmak.

Önceden bilmezdi, kitap nedir, iman nedir
Hem yetimdi, hem ümmi, hem de fakir.
Allah, onu şaşırmış bulup yol gösterdi
Ümmetinin hâli onun en büyük derdi.

Allah onu yetim bulup barındırdı
O da Kitabı, Hikmeti öğretip arındırdı.
Allah’ı seven Resule uymalı
Hayat veren çağrısını duymalı.

Güzel ahlâkı Kur’an’dan ibaret
Gönderiliş gayesi âlemlere rahmet.
Emrolunduğu gibi dosdoğru
Allah’ın bize en büyük lütfu.

Cihad meydanında en önde savaşan mert
Allah yolunda harcamada en cömert.
Mü’mine karşı şefkatli ve merhametli
Kâfire karşı azametli ve şiddetli.

İnsan haklarının şahıdır Veda Hutbesi
Son Peygamber ‘dir onun rütbesi.
İnsanlar arasında Kur’an’la hükmederdi
Kızına bile “ Bana güvenme ” derdi.

Sadece kendine vahyolunana uyardı
Şahsı için değil Allah için öfke duyardı.
Mü’minlere kendi canlarından yakındı
Hep sabırlıydı, ne şikayet etti ne yakındı.

Yemek yer, çarşılarda dolaşırdı
İnsanlar iman etsin diye uğraşırdı.
Bir beşerdi, değildi asla melek
Tâbi olunacak en güzel örnek.

Yalnız Allah’a güvenip, dayanırdı
Allah’ın boyasıyla boyanırdı.
Kâfirlere dost olmaz, boyun eğmezdi
İnanmadılar diye helâk olmaya değmezdi.

Yalanladılar onu, bu resullerin kaderi
Şahsı için değil, ümmeti içindi kederi.
Tebliğine karşı istemedi bir ücret
Ne söylediyse dinle ve itaat et.

Sadece Rabbimize davet ederdi
Gecesini gündüzünü bu davaya verdi.
Allah’ın bir tek ilah olduğu vahyolundu
Rabbimiz söz verdi Makam-ı Mahmud’u.

OĞUZ BAKAR