Peygamber Ve Balo Şiiri - Mustafa Onur

Kaptanın boğulduğu asil sular aşkına

Bir tünelde üç adam,
Kara - Kuru ve Yaban.
Jamel'in duvara yazdığı gibi:
'...Üçüde gebermişti Allah'sızlıktan.

Ökçe ve teraziden uzak kalınca iklim,
Ne yağarsa belirsiz, ne yağmazsa beklenen.
Üç kişinin dudağında eksik kalan cümleler.
Tamamlanmamış bir yol, yarım kalmış bir ağaç.
Üstelik meyveside üçe bölünmüş zehir.
Üstelik korkmuyorlar. Kerpiçten evde ömür.

Ve şimdi korkmalılar;
Allah'ın odasından balıksız aktı nehir.

Bir zindanda üç adam,
Yetim - Yitik ve Ziyan.
Barwel'in kumlara yazdığı gibi:
'...Üçüde uyuyordu günahsızlıktan'

Ki yemin edilir bir lisan varsa.
Ya suskunluğun 'Ana Dili' ne?
Yüzü görünen İsa, Sözü bilinen Adem,
Ölmüş ve unutulmuştu susuşmaklardan.
Çünkü burası Madrid:
Peygamberler asılır Güneşle Konuşmaktan.

Bir yatakta üç adam,
Kerim - Vedat ve Turan.
Babasının mektupta yazdığı gibi:
'...Üçüde sıkılmıştı çocuk olmaktan'

Bir kadının dizlerinde teneşir unutulup,
Çarşafları sıkarak adamlık edasıyla,
Tanrının ceplerinde haz aramak boşuna.
Bir şairin kalemi ne kadar günah ise,
O kadar sevişmeli üç şiirlik bir hızla.
Üstelik ölüyorlar, yetim kalan üç nokta.
Üstelik mektupları Filipin Limanın'da:
'Sementa, ben teninde kaybolan bir kaptanım,
Allah'ın azar'ından koru beni şarkınla.
Sementa.
Anladım ki allah hiç uyumuyor,
Çek gemini sulardan ve boşuna uğraşma'

Bir mezarda üç adam,
Dedem - Amcam ve Babam.
Ninemin sesi kulaklarımda:
'... Üçüde Allah'sız Birer Dev Adam'