Peygamber Ümmeti Şiiri - Zeki Günay

İnsan olan boşa tüketmez sesini,
Döver değirmenin taşında nefsini.
Kafir bir gün görür tokatın tersini,
Peygamber ümmeti, oturmak yakışmaz.

Çocuk ana babalar haksız yer ölürken,
Ölen şehitleri gören göz görürken.
Mümin kardeşim, dağılıp bölünürken,
Peygamber ümmeti, oturmak yakışmaz.

Yemen, Filistin, Suriye, acı çekerken,
Kanlı kadehlerde, kafir kan içerken.
Yusuflarım kör kuyuya itilirken,
Peygamber ümmeti, oturmak yakışmaz.

Aç ölen varken, insan olana gelir,
Allah insanın kalbini iyi bilir.
İnsan insana koşar, insan sevilir,
Peygamber ümmeti, oturmak yakışmaz.

Kul Zeki bugün var yarına ne olur,
İnsanlıktan çıkanlar insan soldurur.
Kafirler bir gün ölür ateşi bulur,
Peygamber ümmeti, oturmak yakışmaz.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY